wtorek, 24 marca 2020

12. "Przebudzenie"

Słuchać w pełnym słońcu jak pulsuje Ziemia C G d a
Uspokoić swoje serce, niczego już nie zmieniać
I uwirzeyc w siebie, porzucając sny,
A Twój bunt przemija, a nie Ty...

Nie wiesz, nie wiesz,
Nie rozumiesz nic...

Widzieć parę bobrów przytulonych nad potokiem,
Nie zabijać ich więcej, cieszyć się widokiem.
Nie wyjadać ich wnętrzności, nie wchodzić w ich skórę,
Stępić w sobie instynkt łowcy, wtopić się w naturę...

Nie wiesz...

Wybrać to, co dobre, z mądrych starych ksiąg,
Uszanować swoją godność doceniając ją
A gdy wreszcie uda się własne zło pokonać
Żeby zawsze mieć przy sobie czyjeś ramiona...

Nie wiesz...

Wyczuć taką chwilę, w której kocha się życie
I móc w niej stać na wieczność w zachwycie.
W pełnym słońcu, dumnie i na własnych nogach,
Może wtedy nam się uda ujrzeć uśmiech Boga...

Nie wiesz...

Przejść wielką rzekę, bez bólu i wyrzeczeń...
Przejść wielką rzekę

6 komentarzy:

  1. Tam powinno chyba być "To Twój ból ( a nie bunt) przemija a nie Ty

    OdpowiedzUsuń
  2. Tam powinno być chyba "Może wtedy nam się uda ujrzeć uśmiech Boga" zamiast
    Może wtedy będzie można ujrzeć uśmiech Boga...

    OdpowiedzUsuń
  3. W sumie to jedno i to samo, ale jak chcecie, ja tez tak znam :)

    OdpowiedzUsuń
  4. A jezeli chodzi o ból i bunt to serio? Ja znam bunt. No nie wiem, może zapytamy się Wery 1 na zbiórce jak ona zna, chyba, że wejdzie w najbliższym czasie na Śpiewnir czy coś. Wera 1, jak ty znasz?

    OdpowiedzUsuń