NA ROZPOCZĘCIE OGNISKA
Drużynowy jest w śród nas
Opowiada starodawne dzieje
Bohaterski wskrzesza czas
O rycerstwie spod kresowych stanic
O obrońcach naszych polskich granic
A ponad nami wiatr szumi wieje
I dębowy huczy las
NA ZAKOŃCZENIE OGNISKA
Już do odwrotu głos trąbki wzywa
Alarmując ze wszech stron
Staje wiara w ordynku szczęśliwa
Serca biją w zgodny ton
Każda twarz się uniesieniem płoni
Każdy laskę krzepko czy ma w dłoni
A z młodzieńczej się piersi wyrywa
Pieśń potężna pieśń jak dzwon
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz